Wat ik niet bedoel is What doesn’t kill you makes you stronger. Wat door best veel coaches te letterlijk wordt beweerd. Dat zou namelijk betekenen dat je hebt gefaald als je niet groeit door een ingrijpende levensgebeurtenis. Soms is het ook gewoon heel erg klote en niet mooier te maken dan het is. Het is dan ook niet zo dat je eventueel sterker of wijzer wordt van, maar ondanks een ingrijpende levensgebeurtenis.
Hoe dan ook, je weet dus eigenlijk vooraf niet of je iets aankunt. Net zodat je vooraf niet weet of je “geschikt” bent als ouders van een zorgintensief kind. Totdat je het zelf meemaakt. En dan is het ook nog eens zo dat je het de ene dag prima aankunt en de andere dag bijna verzuipt in zorgen of boosheid. Maar wordt het leven daar minder van
Zo herkenbaar dit. Mooi geschreven. Wij waren ook niet door de selectie gekomen maar hebben te met elkaar al 25 jaar heel goed gedaan. Heel heel veel liefde voor ons prachtige bijzondere kind, dankbaar voor zijn goede humeur, zijn levenslust en zijn zijn. Veel moeilijke tijden gehad, geleerd en wijs geworden ondanks de problemen op ons pad. Still standing strong.
Moet ik helpen
Waarschijnlijk waren hij en ik wel door de selectie gekomen. Maar dat neemt niet weg dat we voor menig verrassing zijn komen te staan. Zowel qua reacties als wat betreft de zorg. Een kind dat het goed doet en minder complexe uitdagingen met zich meebrengt blijft ook een zorgenkind voor het gezin. Al is het maar dat ons schatje vaak overschat wordt door mensen. Ook na verhuizing naar een woonvorm houd je veel meer werk dan met je ander kind zonder beperking. Je zult het altijd in de gaten moeten en willen blijven houden. Maar je hebt de lusten en de lasten.