Maar Anna ontwikkelde anders. Tot de dag van vandaag stellen wij onze verwachtingen steeds bij en wordt de zorg naarmate ze ouder wordt, anders dan verwacht, steeds zwaarder.
‘Wat Anna heeft is toch ook niet alleen Downsyndroom?’ vraagt een moeder op Social Media wanneer ik me meng in een discussie over “realistisch beeldvorming van Down”. Iets wat ik zelden doe omdat ik wil voorkomen dat er een soort “kamp zwaar Down vs. kamp heppiedepeppie Down” ontstaat. Want uiteindelijk hebben al onze bijzondere kinderen Downsyndroom.
Ook Anna heeft dus gewoon Downsyndroom. Net als die jonge vrouw in de ligorthese en de jongen met de zuurstoffles aan zijn rolstoel. Alleen zie je dat zelden in de media.
Misschien kunnen we daarom vaststellen dat er geen eenduidig realistisch beeld is. Downsyndroom kent nog steeds veel verschillende variaties en precies dat is het enige realistische als het gaat om realistisch downsyndroom!