Op vakantie met je kind met een beperking of kamperen met een gehandicapt kind is best een uitdaging. De een moet er niet aan denken, de ander vindt het harstikke leuk en stelt een aangepaste vakantie zolang mogelijk uit. En wij? Wij vinden kamperen met Anna, die een ernstig meervoudige beperking heeft, één van de mooiste dingen die we samen mogen en kunnen beleven.
Anna BV op vakantie
Vanwege Anna haar beperkingen, runnen we thuis een strak georganiseerd gezin. Het is net een bedrijf: thuis noemen we het Anna BV. Een organisatie met 24/7 zorg, PGB roosters, werkbesprekingen, thuisbegeleiders die mee ontbijten, ondersteuningsplannen, zorgcontracten en zo kan ik nog wel even doorgaan. We staan eigenlijk altijd aan.
Aangepast kamperen
Misschien dat we juist daarom enorme reisfanaten zijn. Tijdens de vakantie valt namelijk alles weg, behalve de fysieke zorg voor Anna. Dat is wel een stuk zwaarder zonder tillift en andere hulpmiddelen. Maar juist omdat er geen afleidingen zijn is er tijd voor oprechte aandacht voor elkaar en zakt ons gezin naar de aller langzaamste versnelling. En dat doet ons goed. Het geeft ontzettend veel ruimte in je hoofd en hart.
Dus slepen we ieder jaar in maart ons tweede huisje weer uit de caravanstalling. Klaar voor een voorseizoen in de bossen van Ommen. We beginnen in de sneeuw en langzaamaan zien we de lente komen. Eind juni houden we het weer voor gezien en maken we plannen voor de “grote reis” door Europa.
Zeg maar gerust dat het kamperen een uit de hand gelopen hobby is geworden.
Op reis met de caravan
Tijdens de zomervakantie maken we de “grote reis”, zoals we het thuis noemen. Een avontuur waarbij we steeds opnieuw verrast worden door een nieuwe omgeving en camping. We genieten van de kleine dingen zoals de dagelijkse vier uur borrel momenten met ons gezin. En de ontmoetingen met andere vakantiegasten zijn dankzij Anna altijd bijzonder. Zo heeft iedereen wel een verhaal. Wordt dit iets te, dan pakken we ons boeltje in en rijden we weer een paar uurtjes op zoek naar een nieuwe camping. De reis an sich is onze bestemming.
Met de rolstoel op vakantie
En toch zijn de vakanties beslist niet altijd zo eenvoudig als ons Instagram account doet vermoeden. Gelukkig is Anna geen wegloper. Ze zit immers in een rolstoel, maar juist de rolstoel is onze uitdaging. Toegankelijkheid is namelijk een ontzettend ruim begrip. Regelmatig zitten we klem in één van de niet toegankelijke dorpjes, campings of kastelen. Blijkt een toegankelijk wandelpad toch een hangbrug met latjes te hebben en is de 40 meter diepe afdeling naar een druipsteengrot helemaal niet geschikt voor rolstoelers. Waarom zetten ze het dan in hun folder?
Op de camping is geen aangepaste speeltuin. Bij het zwembad geen tillift en nergens staat een douchebrandcard onder de douche. En wat dacht je van dagelijks bijna 30 kilo tillen in een snikhete caravan?
En dan onze grootste uitdaging: Anna’s slaapritme. Regelmatig liggen we met z’n allen uren wakker omdat Anna een concert mondgeluidjes en monotoon gebrom geeft. Geluidjes waar je bijna spontaan misofonie van zou krijgen.
Op vakantie met je kind met een beperking
Wat ons “geheim” is? Kamperen is als wijn drinken. Je moet het leren waarderen en oefening baart kunst. Maar vooral: leg je verwachtingen niet te hoog. Op vakantie met kinderen, met of zonder Downsyndroom, is gewoon af en toe heel hard werken. Kijk naar wat wél mogelijk is, gebruik humor, veel wijn (grapje) en wees creatief. Dat klinkt heel cliché, maar is wel waar.
En trek je vooral niets aan van wat andere vakantiegangers ervan vinden. Ik kan er immers niks aan doen dat Anna haar ontlasting lekker op gang komt zodra ze in het warme zwembadwater ligt. Of dat ze héle harde monotone geluiden maakt. En trouwens, ik heb er zelf net zoveel last van.
Zolang het nog gaat
Ik begrijp heel goed waarom gezinnen met zorg intensieve kinderen niet (meer) samen op vakantie gaan, om welke reden dan ook. Want hoe graag we “gewoon normaal” op vakantie willen, er zijn echt wel grenzen. En deze bepaal jij zelf.
Wij verleggen de grens keer op keer. Want hoe zwaar en intens het soms ook is, een reis zonder Anna voelt niet compleet. En ze geniet! Van de zon op haar gezicht. Het dieselgebrom tijdens de reis. Het warme zwembadwater. De golven. De Franse kazen. Onbeperkt Ipad. Mama die lacht. Papa die zingt. En een schaterende Mees.
Zolang het nog gaat gaan we door!
Fijne vakantie!
Wat mooi en herkenbaar verhaal . We hebben ooit keer elkaar gebeld( na een artikel in blad ) we zijn nu jaren verder en je had toen al over een woonplek .
Onze dochter loes is inmiddels 27 jaar en nog steeds thuis met 24 uurs zorg . Indertijd wilde we elkaar keer ontmoeten! Die wens is er nog steeds maar je was
Toen ziek ( wat weet ik niet precies meer )
Maar wat schrijf je toch pakkend en noemt het zoals het is zeer herkenbaar
Hartelijke groet
Louise uit wijk bij Duurstede
Hoi Louise, ja ik herinner me het nog. Ik had mijn ellenboog gebroken.
Inmiddels zijn we alweer een stuk verder met onze plan.
Ontzettend leuk om via deze weg nog een lijntje te hebben met elkaar. We kunnen altijd nog eens contacten. Inmiddels
werken we ook veel met teams. Dus wie weet tot ziens en horens! Lieve groet!