Verhalen over Levend verlies

Ik luister in de auto naar Sorry- van Kensigton als ik je ineens onverwachts voorbij zie rijden in de taxi. Drie kwartier eerder had ik je uitgezwaaid in een lege taxi en nu rijd je pas hier. De taxi is vol. Tussen de gebogen lichamen, gekromde handen, speeksel slapjes en zuurstofflessen zit jij naar buiten […]

-25 juli 2013 11:25 uur – ‘Ouders hebben om 12:00 uur een afspraak bij kinderarts. Moeder mag Anna Sophie straks terugleggen in de couveuse.’ Ik spiek tussen een kier van twee grote grijze schermen door en luister naar de verpleegsters die de dienst overdragen.

Het is zaterdag. De zon schijnt. Het voelt als lente vandaag. Anna zit al een lange tijd buiten in haar schommel. Brusje Mees prikt driftig met een gesnoeide olijftak in het kapot gelopen grasveld. Ik geef een flinke duw tegen de schommel en loop weer terug naar de olijfboom. Terwijl ik verder ga met het

‘Anna Sophie heeft 35% zicht, horizontale Nystagmus, is nieuwsgierig naar voorwerpen en handen. Ik zal de Orthopedagoog van Bartimeus raadplegen voor advies. Graag ook de Orthopedagoog van de Klimop betrekken..’ de oogmeetkundige mevrouw S van Bertimeus zit half gedraaid naar achteren haar bevindingen op te sommen naar haar collega de ambulant begeleider, die op haar beurt

Papa brengt je naar bed. Alles in dezelfde volgorde, dan weet jij precies wat je kan verwachten. Het maakt je wereld overzichtelijk en begrijpelijk. Ik kijk toe en onderbreek het proces niet, want dan kan het mis gaan. Je raakt geïrriteerd als het anders gaat dan verwacht. Soms word je boos of verdrietig. Dus alles

Razendsnel grijpt Anna naar een groot stuk afhaalpizza die nog half in de doos ligt. Ze bijt er een flink stuk af, de rest gooit ze van zich af. Met haar hand propt ze het stuk in haar mond. Ondanks het gevaar op verslikken, laten we het even gebeuren. Al kauwend staart ze zonder te

Is de Wereld van Anna Sophie beter af zonder Anna Sophie? Een wereld zonder Downsyndroom. Een wereld zonder gehandicapten. Waar ligt de grens. Wie bepaalt. En wie mag blijven? – Tekst: Stephanie. Video: DownPride –

Maart 2017 – We rijden het terrein van SEIN op. ‘Oh zulke types heb je hier’, mompelt Ivo en knikt vanuit de auto naar een mevrouw die langs de auto loopt. Oversized grijze bos krullen, een paars pluizig vest, grijze pof broek, rechtstreeks uit de jaren 70 geplukt en hier neergezet. Rustige types, observerend en

Als ik Anna Sophie ’s morgens zelf naar de geparkeerde taxi voor ons huis breng, moet ik iedere keer denken aan wat een familielid tegen mij zei na de bevalling van Anna: vanaf nu is het loslaten hè. Kinderen krijgen is loslaten, één van de moeilijkste opgaven van het ouderschap, maar noodzakelijk om de wereld

Krampachtig span je al je spieren, je armen schokken ongecontroleerd naar achteren. Je handen tot vuisten gebald. Je ogen draaien en schieten door de woonkamer. Een monotone kreun uit je keel. Zachtjes pak ik je rechtervoet  en kom ik dichterbij om contact met je te maken. Tevergeefs.