Meivakantie: tijd voor zorgadministratie wat is blijven liggen, evaluaties en ziekenhuis onderzoeken. Als het even kan proberen we zoveel mogelijk zorgafspraken tijdens de vakantie te plannen. Iets waar we iedere vakantie weer opnieuw gruwelijk spijt van krijgen, maar oké, het is nog altijd beter dan (zorg)vrij vragen bij de werkgever.
Met gezonde tegenzin open ik een mail die begint met ‘hebben jullie de e-mail ontvangen of de bespreking van Anna Sophie dinsdag kan?’ Euh ja, wel ontvangen. Niks mee gedaan.
Hetzelfde geldt voor de hele rij ongeopende e-mails. Zoals een mail met het onderwerp “adviezen Anna Sophie.” Afzender orthopedagoog psycholoog van een specialistisch centrum. Ik open de mail en haak af bij het lezen van de aanhef: Beste ouders van Anna Sophie. ‘Beste papah en mamah van Anná Soffieej’ roep ik hardop naar Ivo die tegenover mij aan tafel heel geconcentreerd met een potlood de plattegrond van de zorgaanbouw bijwerkt.
Dat ze na vier jaar nog steeds niet de moeite nemen om ons gewoon aan te spreken met onze eigen namen irriteert mij vandaag meer dan anders. Oké, ik weet wel dat we in zorgland zelden met onze eigen namen worden aangesproken. En die enkele keer dat het toch gebeurt, is het meestal foute boel.
Ik scrol verder en lees hardop de onderwerpen. ‘Evaluatie. Huisbezoek. Welzorg. Oogcontrole. Indicatiestelling. Vervoerswijziging. Offerte. PGB herindicatie. Incontinentie materiaal. Kindergeneeskunde. Bouwbesluit.’
Ik herinner me een tijd voor onze zorg intensieve dochter, waarbij het sorteren van binnengekomen post al een te grote opgave was – in die tijd ontving je nog bijna wekelijks DUO afschriften, bankafschriften en loonbriefjes via de post- met als gevolg dat ik alle brieven op één grote stapel, soms ongeopend, de la inschoof. Tot het moment dat de la niet meer dicht ging en ik alsnog stapeltjes post aan het sorteren was. Ik had er zo’n hekel aan.
Vandaag de dag, worden wij meestal rond de zomermaanden onderzoek-moe en regel-moe. En om ervoor te zorgen dat we zelf niet volledig overlopen of rebelse e-mails – door korte lontjes- naar zorgland sturen, proberen we normaal gesproken de zomermaanden juli en augustus zoveel mogelijk vrij van ziekenhuis onderzoeken en zorgadministratie te plannen en gaan ook wij “gewoon” op vakantie.
Biologische klok voor regelmoeheid is veel te vroeg afgesteld.
Dit jaar ziet het er naar uit dat mijn biologische klok voor regelmoeheid veel te vroeg is afgesteld. Het komt waarschijnlijk door de hoge temperaturen van afgelopen weken. Ik hunker naar de zomer. Tijd voor lome dagen niksen in de zon. Naja, voor zover dat überhaupt met 2 kinderen mogelijk is natuurlijk. Maar alles beter dan geaircode ziekenhuizen en zorgadministratie.
Zijn wij dit jaar eerder regel-moe door de immense zorgverbouwing? Of zou het komen door een combinatie hoge buiten temperaturen en tijdelijk op een vakantie park wonen. Misschien is het chronisch regel-vermoeidheid door het non-stop zorgen voor en rondom Anna Sophie. Eén ding is zeker, het weerzinwekkende gevoel groeit naarmate ik meer e-mail berichten open.
‘Wil je nog even de verbouwingsbegroting openen op de laptop’? vraag Ivo na een half uur. ‘We kunnen ook even lekker buiten een wijntje opentrekken’, zeg ik starend naar een mail over een herindicatie voor het vervoer van Anna Sophie.
Wat zou er gebeuren als ik gewoon even niks doe? Alle administratie en regelzaken in “de la prop”. Laatje dicht en pas weer open als het laatje vol zit. Geen oogcontrole en evaluaties. En de her-indicatie voor het vervoer… dat zoeken ze maar even lekker onderling uit. Wordt Anna Sophie daar echt minder van?
Volgens mij is het al een hele lange tijd, tijd om op te houden met maar doorgaan. Ik ga opzoek naar mijn hardloop kleding. Als ik mezelf dan toch voorbij loop, dan liever in het bos dan achter een laptop.
