Lieve Anna,
Gisteren sprak een zaal vol bestuurders en directeuren over jouw toekomst in de gehandicaptenzorg, tijdens het congres “Over Grenzen” van s Heeren Loo.
Misschien is het uit schaarste en hebben we geen keus. Misschien is het een begin van inclusie of is het een utopie. Jouw wereld wordt weer een klein beetje zoals heel vroeger.
Nog vóórdat de gehandicapten in instituten voor debielen, zwakzinnigen en idioten – sorry zo noemden we jou toen – werden opgesloten in een aparte wereld. Maar wel net na de periode dat kindjes zoals jij te vondeling voor de elfen in het bos werden gelegd… of erger.
Ergens tussen die twee perioden, hoorden mensen met een beperking er gewoon bij. Er was één wereld. Er waren geen aparte zorgwetten, indicaties, instituten en instellingen. Ze waren op elkaar aangewezen. Ze zorgden, als je geluk had, als samenleving voor jou en voor elkaar.
Het wordt dus weer een beetje als toen met de kennis en kunde van nu. Hoe dat er precies uitziet in de komende jaren weet niemand. Behalve dat we het samen moeten doen. Allemaal.
Het is ook best spannend want niet iedereen kan jou verstaan, zoals ik jou woordeloos versta en blindelings lees. Dus voorlopig blijf ik je vertalen. Tot misschien ooit op een dag iedereen over de grens gaat om jou te leren verstaan. Om te kijken naar wat jij nodig hebt voor een mooi en volwaardig leven in plaats van te kijken naar jouw beperkingen, de indicaties en de wetten die daarbij horen. Gaan we eindelijk minder zorgen maar meer leven!
Samen in één wereld.
Liefs mama ♡
"De maatschappij en daarmee de rol van de gehandicaptenzorg, verandert. Die veranderingen moeten we samen met alle betrokkenen vorm gaan geven"