“Jullie zijn een goed geolied team, dit kunnen jullie wel” zei de verpleegkundige die haar pensioengerechtigde leeftijd al lang had bereikt. Ze knikte kordaat naar ons en toen naar Anna Sophie in de couveuse.
Pas veel later, na het lezen van een onderzoek waaruit blijkt dat meer dan de helft van de ouders van een zorgintensief kind zwaar overbelast raakt en te maken krijgt met relatieproblemen, begreep ik wat ze bedoelde.
Tien jaar geleden, tijdens een ouderwets gezellige koninginnennacht – dat behoeft geen nadere toelichting – was het liefde op het eerste gezicht. We waren onbezorgde, ambitieuze, knetterende geliefden in een wereld van zonnige terrassen, verliefdheid, studie en werk.
Vijf jaar later werden wij ouders van ons eerste kindje Anna Sophie en vanaf dat moment staat ons leven totáál op z’n kop. Samen in een nieuwe wereld van vrees, zorgen, hoop en liefde.
Van geliefden naar een geolied team…en weer terug -godzijdank- naar geliefden, tijdens ons eerste weekendje weg zonder Anna Sophie in Callantsoog. En daar op het terras van de strandtent, het tafeltje in de hoek met uitzicht op de ondergaande zon in zee, precies daar besluiten wij te trouwen.
Een nieuwe start. Zin in een feestje. Vanwege je mooie achternaam…. Of… omdat ik alleen met jou dit bijzondere leven samen wil beleven. Omdat ik geloof in jou en mij. Omdat ik bij jou mag schuilen en jij bij mij. Omdat ’t verleden geen zekerheid geeft en je niet zeker kan weten. Omdat wij nog steeds dansen aan zee!
Lieve papa van Anna Sophie (en Mees), lieve Ivo gefeliciteerd met onze trouwdag. Al 4 jaar een geolied team in een krakend huwelijk 😛
Maar hé, zo lang het kraakt, breekt het niet hè!
