Eindelijk gaat de wereld langzaam weer open. Na maanden heeft het Ministerie van Buitenlandse Zaken enkele weken geleden een aantal vakantiebestemmingen op geel gezet, wat betekent dat we weer op vakantie kunnen. In theorie dan. Want waar doen we goed aan? Gaan we wel of niet op vakantie. Is het wel verstandig om met een ernstig meervoudig beperkte dochter en een kleuter door Zuidoost Europa te trekken met onze caravan?
Wel of niet op vakantie tijdens Corona?
Het wikken en wegen is begonnen. Voor ons is het geen makkelijke beslissing. We zijn namelijk echte reisfanaten. Het reizen geeft een intens gevoel van vrijheid en eigen regie over ons leven.
Thuis runnen we een strak georganiseerd zorgintensief gezin. Het is een bedrijf. Een organisatie met 24/7 zorg, PGB roosters, werkbesprekingen, thuis begeleiders die mee ontbijten, ondersteuningsplannen, ziekenhuis bezoeken, zorgcontracten en zo kan ik nog wel even doorgaan. We staan altijd aan.
Aangepast op vakantie
Tijdens de vakantie valt alles weg, behalve de fysieke zorg voor onze gehandicapte dochter. Die is zwaarder zonder hulpmiddelen en intenser omdat je samen in een kleine ruimte leeft. Maar juist omdat er geen afleidingen zijn, is er tijd voor oprechte aandacht naar elkaar en zakt ons gezin naar de alle traagste versnelling. En dat doet ons goed. Het geeft ruimte in je hoofd. En door het avontuur van weer een nieuwe camping en omgeving ontdekken, leven we heel bewust in het hier en nu.
We toeren en beetje, blijven een paar nachten ergens staan en gaan weer verder. Op zoek naar nieuw avontuur. Anna Sophie geniet van het dieselgeronk van de rolstoelbus, onze zoon van Paw Patrol filmpjes en wij van de prachtige omgeving; we zoeken de mooiste wegen en nemen uitdagingen als te krappe bruggetjes met hoge stenen stoepen voor lief. Hoofd koel houden en in z’n achteruit terug de berg op. Draaien kan geloof ik honderd meter terug voorbij de haarspeldbocht.
Na een paar uur rijden draaien we de luifel uit en trekken we een biertje los- zoals we dat op z’n Zwols zeggen.
Verslaafd aan reisgeluk
We zijn een beetje verslaafd aan het reisgeluk. Volgens Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie, kan iedereen momenteel wel een vakantie gebruiken. Zoals hij recentelijk in een televisieprogramma zei, maakt je lichaam voor en tijdens de vakantie dopamine aan. Een gelukstofje.
Maar wat als we ziek worden? Of als een land opnieuw in Lockdown gaat? En houden we het vol om nóg langer op elkaars lip te zitten? We hebben immers maandenlang onze dochter volledig thuis gehouden zonder hulp van ambulante zorg of dagbesteding. Een pittige periode.
Na dagenlang wikken en wegen hakken we de knoop definitief door. De Corona beperking biedt namelijk ook nieuwe mogelijkheden: het ontdekken van ons eigen prachtige Nederland.
Het land waar je door heen rijdt in drie uurtje. Tenzij je van Oost Nederland via het midden naar het zuiden rijdt, door naar het westen langs de kustlijn naar het noorden en via het hoge land terug naar Zwolle. Een klein land met meer culturen per vierkante meter dan welk land ook. Het land met uiteenlopende weertypen en grote verschillen in landschappen.
Deze zomer maken wij een expeditie Nederland. Tour de Hollande! Zou het net zoveel reisgeluk opleveren als een vakantie naar een ander land? En hoe rolstoel toegankelijk zijn de Nederlandse campings? We gaan het ontdekken. Dus misschien tot ziens bij jou in de achtertuin.
psst: of we rijden door naar het zuiden 😉 want met dagenlang regen en 16 graden ligt het reisgeluk toch echt in het warme droge zuiden.
