Je ruikt het al een tijdje. Ze staan een stukje verderop. Een moeder met drie kinderen. Waarschijnlijk is het haar gehandicapte dochter. Man wat een stank. Waarom wordt dat kind niet verschoont? Dat snap je toch niet?
We zijn net bij de speelboerderij als ik merk dat Anna ontlasting in haar luier heeft. Ik ben niet de enige die het ruikt. Bovendien heeft Anna er zichtbaar hinder van.
Gelukkig hebben ze een invalidentoilet. Mijn grote hulp Mees is mee en duwt de deur van de invalidentoilet open. ‘Ill mam, het stinkt hier’. Mees wappert even theatraal met zijn hand voor z’n gezicht. Ik geef hem geen ongelijk. Ik duw de rolstoel de penetrant ruikende invalide toilet binnen. Er liggen modder sporen van een rolstoel op de grond en de WC bril staat omhoog.
Met een papiertje klap ik de wc-deksel dicht, zet de tas erbovenop en rol een badlaken uit op de grond. Anna kan met enige ondersteuning tegen ons aan staan. Helaas lukt staand een luier verschonen niet. Dus til ik Anna, die inmiddels bijna 40 kilo weegt, uit de rolstoel en leg haar op het badlaken. Ik kniel voor haar neer en wurm mezelf tussen Anna en de rolstoel.
Sporen urine
Ik zie sporen van donker geel urine rondom het badlaken waar Anna op ligt. Anna kijkt tevreden naar de onderkant van de pot. Gelukkig blijft ze liggen.
‘Mam ik wil echt weg hier’ roept Mees ongeduldig. ‘Moet ik hier aan trekken om de deur open te krijgen?’ Ik draai me om. ‘Niet aan het rode draadje trekken Mees!’ Te laat, er gaat een alarm af. ‘Doe je de deur ook even weer dicht’ roept ik Mees na. Maar hij is al weg.
Ik draai me terug naar Anna. Tevreden aait ze de onderkant van de WC pot en peutert een zwart stukje ervanaf. Ik ben nog bezig om het stukje te definiëren, als Anna het razendsnel in haar mond stopt. Ik voel me misselijk. Ik hoop maar dat het modder is.
Ik trek Anna van vloer omhoog en probeer haar te laten staan, zodat ze zelf de transfer naar de rolstoel kan maken. Maar ze weigert. ‘Kom op An, even staan’. Anna schaterlacht. Zichtbaar opgelucht dat ze verlost is van haar vieze luier.
Ze blijft in de kleermakerszit zitten. Ik haal diep adem en til haar op een hoorbare uitademing van de grond en zet haar in de rolstoel. Als ik me omdraai zie ik dat de deur nog steeds wagenwijd openstaat. Een man een vrouw lopen hoofdschuddend voorbij. Ik voel tranen prikken. Ik baal! ‘wat een smerige shitzooi’ mompel ik tegen Anna.
Nationale poepdag
Dit is slechts één van de vele ervaringen. Ik vraag me af waarom er geen grote verschoontafels of hoog laag brandcards aanwezig zijn in invalidentoiletten. Het liefst met een tillift. Vandaag, op nationale poepdag, vraag ik opnieuw aandacht hiervoor. Teken jij ook de petitie?