De zorg uitbouw met een slaapkamer en badkamer op de begane grond, is klaar. Twee jaar voorbereiden, drie maanden (ver)bouwen en sinds 1 juli wonen we weer thuis. ‘Zou je het leuk vinden om jullie ervaringen op papier te delen met ons?’ vroeg de bouwkundig adviseur WMO tijdens de oplevering. ‘Tuurlijk’, riep ik enthousiast terug denkend aan drie fantastische maanden waarin de verbouwing met Hegeman bouw voorspoedig verliep. ‘Of bedoel je het proces voor de verbouwing.’ Vraag ik met een glimlach en een goedbedoelde knipoog.
Het is 2016 als we de immense woning aanpassing voor onze meervoudig gehandicapte dochter Anna Sophie in gang zetten. Het horen en lezen van de uitkomsten van een uitgebreid onderzoek bij revalidatiekliniek de Vogellanden in 2016, was een snoeiharde bewustwording van de vraag naar hulp en aanpassingen om dit leven met onze bijzondere dochter dragelijk te houden. Letterlijk en figuurlijk.
De reden van verbouwen is verdrietig en onomkeerbaar. Het proces voorafgaand was onzeker en eindeloos. Maar het resultaat en het gemak wat we vandaag de dag ervaren is verbluffend.
Begin 2017 zagen we “de onafhankelijke partij” een onafhankelijk medisch adviseur – ingehuurd door de gemeente Zwolle- om haar advies te geven over de noodzaak en mogelijkheden voor een (zorg)uitbouw voor Anna. Wat men met het uitgebreide advies rapport van het revalidatiecentrum heeft gedaan, horen we nog altijd graag.
Het is december 2017 als we horen dat we gaan verbouwen. We zijn dan 9 maanden en 49 e-mail berichten verder na het keukentafel gesprek met de WMO consulent en de sociaal werker samenleving en welzijn, waarbij we nog luidt hadden geprotesteerd tegen het verhuisadvies naar een sociale huurwoning.
De 49 e-mail berichten inzake de woningaanpassing voor Anna, zijn allemaal van de bouwkundig adviseur WMO -alias de goed nieuws brenger- die ons voor het eerst in april 2017 op de fiets bezocht voor een kennismaking.
Een grote warme hand, zachte ogen en een kalme stem. Wat een relaxte man is dit. Het gesprek gaat over de immense omvang van het project. Over de combinatie van een interne verbouwing met een deel uitbouw. Over de noodzakelijke eisen en over onze eigen indirecte wensen. De bouwkundig adviseur weet bruggen te bouwen tussen de verschillende belangen en heeft oor en oog voor ons persoonlijk verhaal en emotie.
Na de gesprekken kunnen we grofweg vaststellen dat een deel van de verbouwing onder de WMO valt, waarover een inkomsten afhankelijke bijdrage wordt berekend door het CAK. En het andere deel is volledig voor onze eigen portemonnee.
En het CAK verhaal? Tja, de eigen bijdrage. Het indicatiebedrag is volgens de website van het CAK dusdanig hoog dat ik er gemakshalve vanuit ga dat er een rekenfout in de website zit. En nu vooral hard duimen voor de wijzigingen in het regeerakkoord van Rutte III ‘Vertrouwen in de toekomst’. Een hoopvolle naam voor een aantal plannen om de zorg en ondersteuning te veranderen. Zo ook de hoogte van de eigen bijdrage.
We kijken ondanks de bureaucratische doolhof terug op twee hele bijzondere jaren waarin alle betrokken partijen het beste met ons voor hadden.
